Wesele Lucjana Rydla i Jagusi Mikołajczykówny, które odbyło się w bronowickiej chacie, spotkało się z połączeniem dwóch różnych światów: mieszkańców miasta i mieszkańców wsi, inteligentów i gospodarzy. Wprawdzie goście nie byli w stanie osiągnąć porozumienia: „Wyście sobie, a my sobie. Każden sobie rzepkę skrobie” – ta gorzka prawda o naszej narodowej „wspólnocie” jest nadal aktualna.
Krzysztof Jasiński, biorąc dramat Wyspiańskiego jako podstawę, pokazuje, że choć podziały w dzisiejszych czasach wyglądają inaczej, są równie bolesne i trudne do przezwyciężenia. Noc wesela w Bronowicach jest jednocześnie nocą listopadową. Podobnie jak pisał Wyspiański, listopad jest „niebezpieczną porą” dla Polaków – to czas narodowych ruchów i czas pamięci. W nocy w bronowickiej izbie pojawiają się duchy przeszłości, zjawy dawnych bohaterów. Przychodzą jak wyrzuty sumienia, niosą żal za straconą szansę, zaprzepaszczoną nadzieję: „Miałeś chamie złoty róg…”
Dramat Wyspiańskiego obrazuje „chorobę polskiej duszy”, społeczny marazm, duchowy paraliż, bezsilność, zamknięte w metaforze chocholego tańca. Jednak obraz ten może także być postrzegany jako żywiołowa sceneria upojnej nocy, pełnej muzyki i tańca, weselnych pieśni, kręcących się kolorowych strojów, obfitującej w alkohol. Reżyseria: Krzysztof Jasiński.
Wesele Lucjana Rydla i Jagusi Mikołajczykówny wyróżniało się nie tylko swoimi bolesnymi podziałami społecznymi, ale również wzajemnym oddziaływaniem miasta i wsi. Przedstawienie to ukazuje zarówno trudności i konflikty między różnymi grupami społecznymi, jak i piękno i bogactwo kulturowe wynikające z ich połączenia.
Artykuł Wesela i wspólnoty: Wzajemne oddziaływanie miasta i wsi pochodzi z serwisu Powiat Krakowski – Informacja Lokalna.
Źródło artykułu: Krakowska Informacja Lokalna